این گام با اینکه ساده به نظر می‌رسد، اما ضروری است. یک مدیر سیستم جدی نقش تمام سرورهای تحت کنترلش را می‌داند، اما این نقش‌ها می‌توانند تغییر یابند و گاهی اوقات کاربران باتجربه ممکن است خدمات “عجیب و غریب” را اضافه کنند. اطلاع از وجود این خدمات به شما اجازه تصمیم‌گیری می‌دهد تا اینکه به طور اتفاقی همه را پاک کنید.

For this purpose, it is wise to inform your users of the project before migrating the server. To involve them in the project, it may be useful to install the most common free software programs on their desktops prior to migration, which they will come across again after the migration to Debian; LibreOffice and the Mozilla suite are the best examples here.

$ nmap mirwiz
Starting Nmap 7.80 ( https://nmap.org ) at 2021-04-29 14:41 CEST
Nmap scan report for mirwiz (192.168.1.104)
Host is up (0.00062s latency).
Not shown: 992 closed ports
PORT     STATE SERVICE
22/tcp   open  ssh
25/tcp   open  smtp
80/tcp   open  http
111/tcp  open  rpcbind
139/tcp  open  netbios-ssn
445/tcp  open  microsoft-ds
5666/tcp open  nrpe
9999/tcp open  abyss

Nmap done: 1 IP address (1 host up) scanned in 0.06 seconds

منطقی است که از فایل‌های پیکربندی سرویس موجود که قصد جایگزین کردن آن با سرویس جدیدی را داریم، پشتیبان تهیه کنیم. حداقل می‌توان یک کپی از تمام فایل‌های پیکربندی برای هر سرویس را تهیه کرد.

برای ماشین‌های یونیکس، فایل‌های پیکربندی معمولاً در مسیر /etc/ قرار دارند، اما ممکن است در یک زیرمجموعه از /usr/local/ نیز قرار بگیرند. این مورد از برنامه‌هایی که مستقیماً از سورس کامپایل می‌شوند صدق می‌کند، جدای از بسته‌های موجود. در بعضی موارد، ممکن است این فایل‌ها را در /opt/ نیز پیدا کنید.

برای سرویس‌هایی که با مدیریت داده سروکار دارند (مانند پایگاه‌داده‌ها)، به شدت توصیه می‌شود که تمام داده موجود در یک قالب استاندارد که توسط نرم‌افزار جدید خوانده خواهد شد، خروجی گرفته شود. چنین قالبی معمولاً به صورت متنی و مستندسازی شده است؛ برای نمونه، ممکن است یک فایل SQL از پایگاه‌داده یا یک فایل LDIF از سرور LDAP باشد.

هر نرم‌افزار سرور متفاوت است و عملاً ممکن نیست که بتوان به تمام جزیئات این نرم‌افزارها اشاره کرد. به مستندات نرم‌افزار موجود و جدید جهت درک درستی از قالب‌های استاندارد ورودی و خروجی مراجعه کنید و آن‌هایی که نیاز به تغییرات دستی دارند. مطالعه این کتاب پیکربندی برنامه‌های اصلی سرور در لینوکس را برای شما روشن می‌سازد.

برای نگهداری موثر آن، کسی ممکن است ماشین موجود که دبیان روی آن نصب شده است را تحلیل کند.

اولین فایلی که باید بررسی شود /etc/debian_version است، که معمولاً نسخه دبیان نصب شده روی سیستم را نشان می‌دهد (که جزو بسته base-files است). اگر نشانه‌هایی از codename/sid بود بدین معنی است که سیستم با استفاده از بسته‌های موجود در توزیع در حال توسعه (خواه تحت‌آزمون یا ناپایدار) بروزرسانی شده است.

برنامه apt-show-versions (از بسته دبیان با همین نام) فهرست بسته‌های نصب شده را بررسی کرده و نسخه‌های موجود را شناسایی می‌کند. برای این منظور، از aptitude نیز می‌توان استفاده کرد، البته به شکل دیگری.

نگاهی بر فایل /etc/apt/sources.list (و دایرکتوری /etc/apt/sources.list.d/) نشان می‌دهد که بسته‌های نصب شده از چه منبعی می‌آیند. اگر منابع نامشخص فراوانی در این فایل وجود داشت، مدیر سیستم می‌تواند سیستم را از دوباره نصب کرده تا با اینکار حداکثر سازگاری نرم‌افزاری با دبیان را ممکن سازد.

The sources.list file is often a good indicator: the majority of administrators keep, at least in comments, the list of APT sources that were previously used. But you should not forget that sources used in the past might have been deleted, and that some random packages grabbed on the Internet might have been manually installed (with the help of the dpkg command). In this case, the machine is misleading in its appearance of being a “standard” Debian system. This is why you should pay attention to any indication that will give away the presence of external packages (appearance of deb files in unusual directories, package version numbers with a special suffix indicating that it originated from outside the Debian project, such as ubuntu or lmde, etc.).

در همین راستا، بررسی محتوای دایرکتوری /usr/local/ نیز جالب بنظر می‌رسد، که هدفش نگهداری از برنامه‌هایی است که به صورت دستی کامپایل و نصب شده‌اند. فهرست نرم‌افزارهای نصب‌شده در این روش آموزنده است، چراکه نشان می‌دهد چرا از بسته‌های موجود در سیستم دبیان استفاده نشده است، اگر چنین بسته‌ای وجود داشته باشد.

زمانی که تمام اطلاعات مورد نیاز درباره سرور کنونی بدست آمد، می‌توانیم آن را خاموش کرده و فرآیند نصب دبیان را أغاز نماییم.

برای انتخاب نسخه مناسب، باید از معماری رایانه خبر داشته باشیم. اگر یک رایانه رومیزی استاندارد است، به احتمال زیاد از amd64 (یا i386 برای سیستم‌های قدیمی‌تر) استفاده می‌کند. در سایر موارد، احتمالات موجود را می‌توان با استفاده از سیستم قبلی بدست آورد.

جدول 3.1 is not intended to be exhaustive, but may be helpful. Note that it lists Debian architectures which are no longer supported in the current stable release. In any case, the original documentation for the computer is the most reliable source to find this information.

Once Debian is installed, we need to individually install and configure each of the services that this computer must host. The new configuration must take into consideration the prior one in order to ensure a smooth transition. All the information collected in the first two steps will be useful to successfully complete this part.

قبل از ورود به این تمرین، به شدت توصیه می‌شود که باقی کتاب را بخوانید. پس از مطالعه آن است که می‌توانید به درک درستی از چگونگی پیکربندی سرویس‌های مورد نیاز دست یابید.